Starfsmenn virði uppsagnarfrest
Undanfarið hefur töluvert borið á því að starfsmenn láti af störfum án þess að virða samningsbundinn uppsagnarfrest og án samþykkis vinnuveitanda. Slíkt ólögmætt brotthlaup getur valdið vinnuveitendum miklu fjárhagslegu tjóni, sérstaklega í ástandi eins og nú þar sem er vart mælanlegt atvinnuleysi og erfitt að fá fólk til starfa með skömmum fyrirvara.
Uppsagnarfrestur er gagnkvæmur
Í kjarasamningum eru ákvæði um uppsagnarfrest sem vinnuveitendum og starfsmönnum er skylt að virða. Starfsmanni er því skylt að vinna út uppsagnarfrest og vinnuveitanda að greiða starfsmanni laun út uppsagnarfrest nema aðilar komi sér saman um annað, t.d. að starfsmaður fái að hætta störfum þegar nýr starfsmaður hefur verið ráðinn í hans stað.
Bótakrafa vinnuveitanda getur numið fjárhæð sem svarar til launa á hálfum uppsagnarfresti.
Úrræði vinnuveitanda
Starfsmaður sem neitar að virða uppsagnarfrest og gerist þannig sekur um ólögmætt brotthlaup úr starfi er skaðabótaskyldur gagnvart vinnuveitanda sínum.
Bótakrafa vinnuveitanda getur numið fjárhæð sem svarar til launa á hálfum uppsagnarfresti. Vinnuveitanda er heimilt að draga bótakröfu sína frá launum starfsmanns en rétt er þó að horfa til þess sem telja má sanngjarnt.
Vinnuveitandi þarf að krefja starfsmann um bætur án ástæðulauss dráttar með sannanlegum hætti. Það gerir hann með því að senda starfsmanni bréf eða skeyti þar sem fram kemur hvaða afleiðingar brotthlaupið muni hafa í för með sér.
Skaðabótaskyldan er þó ekki til staðar í þeim tilvikum sem vinnuveitandi hefur gerst sekur um alvarlegt brot gagnvart starfsmanni, t.d. verulega vanefnd launa enda hafi starfsmaður kvartað formlega og gefið vinnuveitandanum nokkra daga frest til að bregðast við.
